دانشگاه هاي ما و مشکلي به نام «آي.اس.آي»

 انتشار گزارش هاي رده بندي دانشگاه هاي جهان که معمولا در آنها، وضعيت دانشگاه هاي ايران و خاور ميانه به طور کلي در وضعيت مطلوبي قرار ندارد و اصولا به جز دانشگاه هاي آمريکايي، حتي دانشگاه هاي اروپاي قاره اي(يعني به جز دانشگاه هاي بريتانيا) نيز در آنها در رده هاي پائيني قرار دارند و از دانشگاه هاي آسيايي نيز معمولا جز چند دانشگاه چين و هند و آسياي جنوب شرقي، نامي ديده نمي شود، همواره بهانه اي به وجود مي آورد که اين پرسش مطرح شود که: براي بهبود وضعيت دانشگاه هاي کشور و حضور بين المللي بهتر و بيشتر چه بايد کرد؟ دولت ايران در چند دوره اخير با هر راه و روشي که در زمينه علوم داشتهاند ظاهرا اين اصل را پذيرفته اند که جاي گرفتن ايران و دانشگاهيان ايراني در عرصه هاي بين المللي از طريق حضور آنها در مجلات علمي راه حل  سهل الوصولي است که مي تواند اين موقعيت را تغيير دهد. براي اين کار نيز روش انتخاب شده پيوند دادن  موضوع استخدام و ارتقا و پيشرفت دانشگاهيان به نوشتن مقالات علمي - پژوهشي در مجلات موسوم به «آي.اس.آي»(يکي از سيستم هاي طبقه بندي متعددي که امروز در جهان براي مقالات و مجلات علمي وجود دارد)  شده است.